ચિકનના વિકાસ અને વિકાસ માટે ખનિજો જરૂરી છે. જ્યારે તેમની ઉણપ હોય છે, ત્યારે મરઘીઓ નબળી પડી જાય છે અને સરળતાથી રોગોથી સંક્રમિત થાય છે, ખાસ કરીને જ્યારે બિછાવેલી મરઘીઓ કેલ્શિયમની ઉણપ ધરાવતી નથી, ત્યારે શું તેઓ રિકેટ્સનો શિકાર હોય છે અને નરમ શેલવાળા ઈંડા મૂકે છે. ખનિજોમાં, કેલ્શિયમ, ફોસ્ફરસ, સોડિયમ અને અન્ય તત્વો સૌથી વધુ અસર કરે છે, તેથી તમારે ખનિજ ફીડને પૂરક બનાવવા પર ધ્યાન આપવું જોઈએ. સામાન્ય ખનિજચિકનફીડ્સછે:


(1) શેલ મીલ: તેમાં વધુ કેલ્શિયમ હોય છે અને ચિકન દ્વારા સરળતાથી શોષાય છે અને તેનો ઉપયોગ કરવામાં આવે છે, સામાન્ય રીતે તે ખોરાકમાં 2% થી 4% હિસ્સો ધરાવે છે.
(2) હાડકાનું ભોજન: તે ફોસ્ફરસથી સમૃદ્ધ છે, અને ખોરાકની માત્રા ખોરાકમાં 1% થી 3% જેટલી હોય છે.
(3) એગશેલ પાવડર: શેલ પાવડર જેવો જ છે, પરંતુ ખવડાવતા પહેલા તેને વંધ્યીકૃત કરવું આવશ્યક છે.
(4) ચૂનો પાવડર: મુખ્યત્વે કેલ્શિયમ ધરાવે છે, અને ખોરાકની માત્રા ખોરાકના 2%-4% છે
(5) ચારકોલ પાવડર: તે ચિકનના આંતરડામાં કેટલાક હાનિકારક પદાર્થો અને વાયુઓને શોષી શકે છે.
જ્યારે સામાન્ય મરઘીઓને ઝાડા થાય છે, ત્યારે અનાજમાં 2% ફીડ ઉમેરો અને સામાન્ય સ્થિતિમાં પાછા આવ્યા પછી ખોરાક આપવાનું બંધ કરો.
(6) રેતી: મુખ્યત્વે ચિકનને ખોરાક પચાવવામાં મદદ કરે છે. રાશનમાં થોડી માત્રામાં રાશન કરવું જોઈએ, અથવા સ્વ-ખોરાક માટે જમીન પર છંટકાવ કરવો જોઈએ.
(7) છોડની રાખ: તે બચ્ચાઓના હાડકાના વિકાસ પર સારી અસર કરે છે, પરંતુ તેને તાજી છોડની રાખ ખવડાવી શકાતી નથી. 1 મહિના સુધી હવાના સંપર્કમાં આવ્યા પછી જ તેને ખવડાવી શકાય છે. ડોઝ 4% થી 8% છે.
(8) મીઠું: તે ભૂખ વધારી શકે છે અને મરઘીઓના સ્વાસ્થ્ય માટે ફાયદાકારક છે. જો કે, ખોરાકની માત્રા યોગ્ય હોવી જોઈએ, અને સામાન્ય રકમ ખોરાકના 0.3% થી 0.5% જેટલી હોવી જોઈએ, અન્યથા જથ્થો મોટો છે અને ઝેર થવાનું સરળ છે.